حسین میرزایی - آزاد اسلامی واحد همدان

قانون اساسی ایران در اصل سوم به یکی از اهداف نظام که آموزش همگانی ورزش برای کل افراد جامعه اشاره کرده است به طور کلی در همه ی کشورهای دنیا ورزش از حمایت های عمومی خاصی برخوردار است، چون اهداف ورزش در واقع تربیت نسل، نشاط، سلامتی و بالاخره آماده سازی مهم ترین رکن توسعه یعنی انسان است .خطای ورزشی را عرف و عادت به وسیله فدراسیون های بین المللی تدوین و در مجموعه هایی مانند قوانین ،ضبط و گاه تعدیل و تصحیح می شوند بدین ترتیب عرف و عادات خاص ،قواعد بازی ها و مسابقه های ورزشی را معین می کند مقررات خاص ورزش قانون آن ورزش به شمار می رود و هدف از وضع آن عموما کاستن از میزان خطرها و محدود کردن حرکات ورزشی در مرز ضرورت ها ست. حوادث ناشی ازعملیات ورزشی همان حکم بند ث ماده158 است که در ضمن آن انطباق مقررات هرورزشی با موازین شرح نیز شرط شده است به این شرح((عملیات ورزشی وحوادث ناشی ازآن ، مشروط براینکه سبب حوادث نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد واین مقررات هم مغایرموازین شرعی نباشد.)) جرم شناخته نمی شود.مسیولیت مدنی زمانی می تواند باشد که ضرر به غیر وارد شده باشد و هدف از مسیولیت مدنی جبران ضرر می باشد،هرگاه حادثه ای براثر حرکات خطای ورزشکار باشد ،مسیول جبران خسارات خود می باشد.بازیکنان و ورزشکارانی که به خواست و رضایت خود به مسابقه های اصابتی می پردازند خطر های عادی ،آشکار و قابل پیش بینی مسابقه را قبول می کنندودر این خصوص،رضایت زیان دیده و به نوعی توافق ضمنی در مورد پذیرش خطر و انتفای مسیولیت را قبول می کنند،و نمی توان فرد را مجازات نمود اما از حیث مسیولیت دارد.

ورزش ،مسیولیت مدنی و کیفری، قانون اساسی ،حوادث ورزشی، جبران خسارت