خدیجه محبوبی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش فیزیک دانشگاه شهید رجایی تهران و دبیر فیزی
مهدی سعادت - گروه فیزیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
منصور وصالی - گروه فیزیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران

یکی از مهمترین دلایل کاهش انگیزه شاگردان نسبت به برخی مواد درسی و از جمله فیزیک عدم انتخاب صحیح و مناسب روشهای تدریس است که طی آن شاگردان برای یادگیری برانگیخته نمی شوند و نسبت به آن غیر فعال و بی تفاوت می مانند در حالیکه اگر موقعیت کلاس و ذهنیت فراگیران آن مورد توجه معلم باشد می تواند در کار خود موفق تر جلوه نماید. به همین دلیل در این تحقیق تأثیر روش تدریس مبتنی بر استفاده از تاریخ فیزیک بر دانش و نگرش شاگردان در مقایسه با روش معمول و همچنین رابطه بین دانش و نگرش شاگردان مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق از نوع تحقیقات شبه آزمایشی است که در گروه کنترل از روش تدریس سنتی و در گروه آزمایش از روش تدریس مبتنی بر استفاده از تاریخ فیزیک استفاده شد. برای سنجش دانش و نگرش شاگردان در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از نقشه مفهومی و پرسشنامه نگرش سنج استفاده شد. برای بررسی رابطه بین دانش و نگرش شاگردان از آزمون همبستگی پیرسون و بقیه فرضیه ها ازآزمون تی تست دو نمونه ای مستقل استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش تاریخ فیزیک تأثیر مثبت بر دانش و نگرش شاگردان دارد و بین دانش و نگرش شاگردان رابطه معنادار وجود دارد.

یادگیری، نگرش، تاریخ فیزیک، روش تدریس