کودک و ارتباط بدون واسطه با طبیعت

کودکان امروز آینده سازان فردای کشورها هستند. برای داشتن فردایی بهتر، امروز بایستی به نیازهای این قشر توجه کرد و آنها را در محیط بهتری پرورش داد. کودکان از نظر ویژگی های روانشناختی و رابطه ای که به لحاظ ادراکی و رفتاری با محیط برقرار می کنند، با دیگر گروه های جامعه متفاوت هستند. آنها حساس ترین و تاثیرپذیرترین گروه سنی جامعه راتشکیل می دهند و مهم ترین سال های زندگی خود، یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی، ذهنی، جسمی و اجتماعی آنها شکل می گیرد را سپری می کنند. محیط های طبیعی و اکوتوریستی بستر مناسبی است در شناخت محیط توسط کودک، به صورتی که او سردی و گرمی را روی پوست خود احساس کند، زمین زیر پای خود را بشناسد، صداها و بوهایپیرامون خود را بشنود، نور محیط را با شدت طبیعی آن احساس کند و در نهایت ارتباط خود را با فضاهای طبیعی افزایش دهد. بر این اساس پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد که اطلاعات آن به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری گردیده است. نتایج تحقیق حاضر بر این مهم استوار است که تنها در طبیعت است که کودکانمی توانند آزادانه بدوند، اکتشاف کنند و بدون محدودیت انرژی صرف کنند و تاثیرگذارترین محیط ها را برای آموزش کودکان به وجود بیاورند.

Keywords:

کودکان , طبیعت , محیط , آموزش