تجزیه و تحلیل روش های تصمیم گیری چند معیاره (MCE) در پهنه بندی ریسک حریق های شهری با رویکرد ایمنی

یکی از زمینه های پژوهش برای کنترل آتش سوزی های شهری، شناسایی نقاط بحرانی آتش سوزی در منطقه است. زیرا عدم شناخت کافی این نقاط باعث وقوع و گسترش آتش در مناطق و کاربری های مختلف ، تاخیر در مهار آن و وارد آمدن خسارات مالی و صدمه جانی و همچنین آلودگی های محیطی را در پی خواهد داشت. لذا تهیه نقشه پتانسیل خطر آتش سوزی (مناطق بحرانی آتش سوزی) اهمیت بسزایی در کاهش تعداد دفعات آتش سوزی و جلوگیری وقوع آتش سوزی های مشابه در یک منطقه شهری خواهد داشت. و به مدیران خدمات شهری برای پیشگیری آتش قبل از وقوع آن کمک می کند تا با انجام مراقبت های ویژه در مناطق بحرانی، از وقوع آتش سوزی های احتمالی جلوگیری کنند. با تعیین مناطقی که ریسک بالای حریق دارند، می توان از توسعه در این مناطق جلوگیری کرد و با در صورت نیاز به توسعه در این مناطق ، از ابتدا راهکارهای مدیریتی برای ساخت و ساز در این بخش ها لحاظ شود. پهنه بندی ریسک حریق با هدف به کارگیری در برنامه ریزی و مدیریت در کنترل و حرایق شهری تاکنون مورد توجه نبوده و در قالب طرح تحقیقاتی و مطالعاتی ، پژوهشی در این زمینه صورت نگرفته است. به منظور دستیابی به هدف اصلی تحقیق، ابتدا مدل های موجود ارزیابی ریسک آتش سوزی شناسایی و سپس، با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی به بررسی این مدل ها و کاربرد آنها پرداخته شد. لذا این تحقیق بر آن است، با بررسی و مقایسه مدل های ارزیابی ریسک آتش سوزی شرایط استفاده از مدل ها را مشخص کند.

Keywords:

آتش سوزی شهری , پهنه بندی , ارزیابی ریسک , مدل های ارزیابی