ارزیابی ریسک حریق به دو روش FRAME و CFSES و مقایسه نتایج آن (مطالعه موردی یک ساختمان اقامتی در شهر مشهد)

حریق یکی از حوادثی است که پیامدهای جانی، مالی و زیست محیطی ناگواری را برای جوامع به دنبال دارد و همه ساله در جوامع مختلف افراد بیشماری قربانی این حادثه می شوند. شهر مشهد بعنوان یک کلان شهر مذهبی همه ساله شاهد حضور تعداد زیادی از مسافران می باشد و به همین دلیل از لحاظ تعداد هتل ها و مراکز اقامتی رتبه نخست را در کشور دارا می باشد. این پژوهش به صورت مقطعی و جهت ارزیابی ریسک حریق یک هتل 4 ستاره منتخب در شهر مشهد با استفاده از دو روش FRAME و CFSES انجام گرفت. روش ارزیابی مهندسی ریسک حریق (FRAME) یک روش کمی جهت ارزیابی ریسک حریق می باشد. مزیت اصلی روش FRAME در این است که ریسک حریق را برای سه حالت مختلف یعنی برای ساختمان و محتویات آنها، افراد و همچنین برای فعالیت های داخل ساختمان به طور جداگانه محاسبه می کند. در روش CFSES ابتدا چک لیست های لازم ارزیابی ریسک حریق از استاندارد NFPA 101 تکمیل شده و وارد نرم افزار می شود و سپس امتیاز ایمنی مورد نیاز در سه حالت جنبه ایمنی عمومی ، جنبه کنترل حریق ، و جنبه وضعیت خروج ها جداگانه بدست می آید. با بررسی نتایج بدست آمده با استفاده از روش FRAME مشخص گردید بیشترین ریسک برآورد شده برای افراد بود و همچنین بیشترین مقدار ریسک مربوط به طبقه منفی دو هتل که واحدهای تاسیسات و لاندری در آن قرار دارند، می باشد. همچنین با بررسی نتایج بدست آمده از روش CFSES مشحخص گردید، که امتیاز موردنیاز در جنبه ایمنی عمومی و وضعیت خروج ها پایین تر از وضعیت استاندارد می باشد.

Keywords:

هتل , ارزیابی ریسک حریق , FRAME , CFSES