بهره برداری پایدار از منابع آب و فاضلاب شهری تهران

انتقال آب از حوضه های مجاور شهر تهران و جمعیت رو به رشد آن سبب افزایش قابل توجه حجم پساب ناشی از فاضلاب خانگی و رواناب های سطحی شده است. با احداث و بهره برداری از شبکه جمع آوری فاضلاب، مولفه تغذیه آبخوان از طریق چاه های جذبی حذف می شود. به دلیل تمرکز جمعیت و به تبع آن متمرکز صنایع متعدد و وجود اراضی کشاورزی مستعد در جنوب تهران، تقاضای بهره گیری از پساب و رواناب سطح آلوده بسیار بیشتر از ظرفیت منابع آبی موجود است. لذا، برنامه ریزی اصولی و پایدار به خصوص حفظ تعادل آبخوان تهران کرج از اهمیت ویژه ای در نحوه بهره برداری از پساب فاضلاب و رواناب سطحی دارد. در این مقاله، ضمن ارایه وضعیت منابع آب شهر تهران در افق توسعه جمعیتی و بهره برداری از شبکه جمع آوری فاضلاب، اولویت بندی نیازهای آبی برای تامین آن تبیین می شود. نیاز تغذیه مصنوعی آبخوان تهران به صورت مستقیم یا به صورت جایگزینی پساب، با مصارف موجود آب زیرزمینی حدود460 میلیون متر مکعب (م.م.م) در سال معادل حدود 59% کل پتانسیل پساب فاضلاب و رواناب سطح برآورد شده است. تامین این نیاز برای جلوگیری از نشست های نامتقارن زمین ناشی از افت سطح آب زیرزمینی در آینده ضروری است. از یو دیگر، بارگذاری جمعیت برای نیازهای غیرشرب به حدی بالاست که تنها امکان 50% نیازهای غیر شرب از منابع آب متعارف و غیرمتعارف تهران وجود دارد. به رغم تامین آب شرب جمعیت آتی شهر در افق 1410، باید جمعیت شهر از طریق راه کارهای ترغیبی نظیر انتقال پایتخت کاهش یابد.

Keywords:

برنامه ریزی , پساب , فاصلاب خانگی , تهران