بررسی تولید انرژی برقابی از شبکه توزیع آب شهری (مطالعه موردی منطقه یک آبفای تهران)

روزافزون جمعیت و نیز حدود بودن و گرانی منابع انرژی یکی از موانع توسعه پایدار محسوب می گردد. در این بین استفاده از منابع تجدیدپذیر و دایمی گام موثری در جهت اعتلای کشورها و گام نهادن در مسیر توسعه پایدار به حساب می آید. نیاز به ذخیره آب و انرژی به یکی از اصلی ترین نگرانی های جهانی تبدیل شده است و این نگرانی در آینده رو به فزونی خواهد بود. برای ایجاد توسعه پایدار در جامعه در هر طرح اجرایی باید سه فاکتور اجتماع، اقتصاد و محیط زیست در نظر گرفته شود. انرژی برقابی یک انرژی ارزشمند و قابل رقابت با سایرمنابع انرژی های نو است. انرژی در کشور ما از جایگاه ویژه ای برخوردار است و حدود درصد از برق تولیدی از نیروگاه های برقابی تولید می گردد. یکی از منابع ارزشمند جهت تولید انرژی برقابی که متاسفانه در کشور مورد غفلت واقع شده است، خطوط انتقال و شبکه های توزیع آب است. در شهر تهران به علت به علت اختلاف ارتفاع زیاد و افزایش فشار در شبکه توزیع و دبی قابل قبول موجود در لوله های شبکه توزیع آب، پتانسیل خوبی برای تولید انرژی پاک برقابی وجود دارد. انرژی تولیدی شبکه توزیع می تواند در جهت استفاده دستگاه های هوشمندساز شبکه و یا کنترل گرهای شیرهای فشارشکن استفاده شود.

Keywords:

توسعه پایدار , منابع تجدیدپذیر , انرژی برقابی , خطوط انتقال و شبکه های توزیع آب