پژمان طاهری قزوینی - دکترای منابع آب، دفتر مطالعات و بررسی های فنی، شرکت آبفا استان تهران

کمبود آب محرک اصلی استفاده مجدد آب در کشورهای واقع در مناطق خشک محسوب می شود. با وجود مزیت های متعدد استفاده مجدد آب برای کشاورزان و جوامع، محدودیت هایی نیز برای جمع آوری، تصفیه و استفاده ایمن از پساب در کشاورزی وجود دارد. جدای از عدم وجود سیاست های حمایت کننده، مقدمات سازمانی نامشخص، کمبود منابع انسانی ماهر و بودجه دولتی در بیشتر کشورها، استفاده مجدد از پساب نیز کمتر از حد کفایت است. بررسی سوابق نشان داد که تجزیه و تحلیل های اقتصادی محدود، فقدان ساز و کارهای استفاده مجدد، ارزش یا کم ارزشی برای فاضلاب تصفیه شده، کم آگاهی درباره پتانسیل بازیافت و استفاده مجدد آب و مدیریت آبیاری ناکارآمد، از جمله این محدودیت ها برای بازیافت و استفاده مجدد پساب محسوب می شوند. با این حال، برخی از کشورها در مناطق خشک، روش های متنوعی از سامانه ها را به کار گرفته و راهبران این کشورها استفاده مجدد از پساب احیا شده را به عنوان یکی از جنبه های ضروری برنامه ریزی و مدیریت استراتژیک آب و فاضلاب تلقی می کنند. کشور ایران از جمله کشورهای واقع در منطقه خشک با دارابودن وضعیت های مشابهی سرزمینی و اقلیمی است که با تبدیل فاضلاب از بار زیست محیطی به دارایی اقتصادی از طریق اجرای مداوم و پایدار برنامه های بازیافت و استفاده مجدد از پساب با الگو قراردادن تونس، اردن، فلسطین اشغالی و قبرس می تواند بخشی مهمی از چالش های اقلیمی و منابع آب خود را مدیریت کند.

استفاده مجدد، منطقه خشک، پساب، منابع آب