طراحی سیستم آب شیرین کن خورشیدی سبز به روش اسمز معکوس-فتوولتاییک (مطالعه موردی)

بحران آب از چالش های بسیار مهم پیش روی جامعه ی ایران به شمار می رود. بیشتر کشورهای در حال توسعه سعی می کنند تا تعادلی بین منابع آب شیرین روبه کاهش و درخواست های تامین آب جمعیت های در حال افزایش برقرار کنند. فناوری های شیرین سازی آب از روش های نوین تامین آب هستند، اما مصرف انرژی بالایی دارند. استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر به عنوان راه حل بدیع برای تامین انرژی با ماهیت سازگار وپایدار و حفظ محیط زیست است. هدف از این مطالعه، طراحی سیستم بهینه ی آب شیرین کن خورشیدی است که برای روستای سربند اردبیل (مطالعه موردی) مناسب بوده و بتواند علاوه بر تامین نیازهای آبی از لحاظ کمی و کیفی، از لحاظ زیست محیطی راه حل قابل قبولی باشد. از روش اسمز معکوس- فتوولتاییک به عنوان روش انتخابی جهت شیرین سازی آب انتخاب گردیده است و دو نرم افزار WAVE و PVsyst به ترتیب برای مدل سازی و آنالیز سیستم اسمز معکوس و سیستم تامین انرژی فتوولتاییک استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل سازی و آنالیز نشان می دهد که مقدار TDS آب قبل و پس از تصفیه به ترتیب 2117 و 177/86 میلی گرم بر لیتر است که از لحاظ استانداردهای مربوطه قابل قبول است. برای تامین انرژی سیستم تصفیه آب به سیستم فتوولتاییکی با توان 9/5kW نیاز است. به نظر می رسد با مدیریت صحیح پساب، این سیستم از دیدگاه پیوند آب- انرژی-پساب می تواند گزینه ی پایداری باشد، زیرا علاوه بر کاهش تولید آلاینده های زیست محیطی، از فشار روی شبکه توزیع برق کاسته و مشکل تامین آب آشامیدنی را حل می کند.

Keywords:

آب شیرین کن خورشیدی سبز , شیرین سازی/ نمک زدایی , اسمز معکوس , فتوولتاییک