حسین عرب زاده - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران،
قدیر عبدالرحیمی - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران
مهدی فرزادکیا - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران
علی اسرافیلی - استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران،

هدف از این تحقیق بررسی کارایی اکسید منیزیم در فرآیند ازنزنی بر حذف آنتی بیوتیک سفتریاکسون از محیط های آبی در سیستم ناپیوسته بود. در مطالعه حاضر اثر متغیرهای pH ، زمان واکنش، غلظت اولیه آنتی بیوتیک روی حذف سفتریاکسون در مقیاس آزمایشگاهی توسط یک دستگاه راکتور استوانه ای شکل به روش ناپیوسته مطالعه شده است. غلظت باقیمانده سفتریاکسون توسط دستگاه اسپکتروفتومتر تعیین شد. آزمایش ها بر اساس روش یک آزمایش در زمان انجام شد و نتایج به دست آمده بعد از حذف داده های پرت به صورت میانگین داده ها گزارش شد. در این مطالعه pH برابر با 11 و غلطت اولیه 10 میلی گرم بر لیتر به عنوان شرایط بهینه به دست آمد و با افزایش زمان ماند، راندمان حذف بالاتری به دست آمد. با افزایش غلظت اولیه آنتی بیوتیک، شیب سرعت واکنش بیشتر شد. همچنین، مشخص شد سینتیک تجزیه سفتریاکسون از مدل درجه دوم پیروی می کند و ثابت سرعت واکنش تحت شرایط بهینه، 1- 0/19min است. راندمان حذف سفتریاکسون و معدنی سازی آن در غلظت اولیه آنتیبیوتیک 10mg/L و pH اولیه معادل 11 و جریان گاز ازن 18/384mg/L.min در انتهای زمان واکنش ( 30 دقیقه) به ترتیب معادل 86%، 53%، 71% بود. یافته ها نشان دادند که این کاتالیست خاصیت کاتالیستی خود را حتی پس از 7 بار استفاده مجدد حفظ کرده است. باتوجه به نتایج به دست آمده می توان از نانوذرات اکسید منیزیم در فرآیند ازنزنی برای حذف آلاینده آنتی بیوتیک سفتریاکسون از محیط های آبی استفاده کرد که موجب کاهش هزینه تصفیه و صرفه اقتصادی می شود.

اکسیداسیون پیشرفته، اکسید منیزیم، سفتریاکسون، ازنزنی