علی یوسفی - استادیار، گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان،
محمدعلی گرانمهر - دانشجوی دکترا، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان،

با توجه به تغییرات و نوسانات اقلیمی، افزایش جمعیت، محدودیت های منابع و پیچیدگی های اجتماعی موجود، عدم پاسخگویی رویکرد غالب خطی در مدیریت آب شهرها که متمرکز بر عرضه محوری، زیر ساخت های بزرگ و رویکرد فرماندهی و کنترل است؛ مورد پذیرش جهانی قرار گرفته است. از این رو نظریه پردازان و پژوهشگران به دنبال تغییر به سمت راهکاری می باشند که پایداری و انعطاف پذیری سیستم های آبی راافزایش دهد. این تغییر قابل توجه بوده و نیازمند تغییر در شیوه ی برنامه ریزی، طراحی و مدیریت سیستم های آبی می باشد. اما، به هر حال درک اندکی از نحوه ی مدیریت و هماهنگی عمودی و افقی بخش ها و نوآوری های راهبردی به منظور گذار به شرایط پایدارتر وجود دارد. هدف این مقاله معرفی رویکردی جدید در مدیریت آب شهری تحت عنوان شهر آب پایه می باشد. سپس، پنج مرحله اصلی گذار و پیاده سازی شهر آب پایهمعرفی می شود و در پایان، مهمترین موانع نهادی گذار به شهر آب پایه جهت بررسی های بیشتر ارایه می شود.

شهر آب پایه، پایداری، سازگاری، مدیریت گذار