رضا هویدا - عضو هییت علمی دانشگاه اصفهان

خودرهبری، فرایند طراحی، ایجاد و حفظ رفتارهایی است که می تواند انسان را به رشد و کمال انسانی رهنمون کند. هدف این پژوهش، بررسی تطبیقی بین مدل چهار مرحله ای خود ارزیابی اسلامی و استراتژی های رفتارمحور خود رهبری است. در این پژوهش، از روش تحلیل نظری محتوای متون دینی و شیوه کتابخانه ای استفاده شده است. این مقاله، بعد از طرح مباحثی در مورد خود ارزیابی و خودشناسی در اسلام، به بحث درباره خود رهبری و خودارزیابی پرداخته و در نهایت، مدل چهار مرحله ای خود ارزیابی در اسلام (مشارطه، مراقبه، محاسبه، معاتبه)، با استراتژی های رفتارمحور خود رهبری، به عنوان یکی از تیوری های جدید مدیریت تطبیق می شود.

خودرهبری, استرات ژی های رفتارمحور, اسلام, خودارزیابی, مدل چهارمرحله ای