جایگاه منشور حقوق شهروندی در منابع حقوق ایران

منشور حقوق شهروندی در ایران، توسط دکتر حسن روحانی، رییس جمهور وقت در 29 آذر 1395، ابلاغ شد، این منشور مجموعه ای از حقوق و آزادی هایی است که جنبه الزام آوری و استنادی آن، قابل تامل است. بنابراین، پژوهش حاضر با فرض تساوی نسبت حقوق بشر و شهروندی در منشور حقوق شهروندی، جایگاه این منشور را در منابع حقوقی بررسی کرده است. روش پژوهش کتابخانه ای و از نوع توصیفی- تحلیلی است. نتایج نشان داد، منشور حقوق شهروندی مانند حق های بشر - شهروندی، لازم الاجرا بوده و با توجه به جنبه اعلامی این حق ها، جز در موارد مغایرت با معاهدات حقوق بشری و قانون اساسی، قابل استناد است. همچنین، این منشور برخلاف ادعای خود، دست کم در حقوق داخلی، خط مشی یا برنامه نیست، زیرا هیچ یک از قوای سه گانه نمی تواند از آن دست کشیده یا آن را محدود کند، با وجود این، انتظار مشروع محسوب می شود. منشور حقوق شهروندی را باید پنجره ای جدید در فهرست منابع حقوق ایران دید. به رغم اینکه از نظر برخی صاحب نظران، منشور امری انتخاباتی و در واقع متعلق به امر و ساحت سیاسی است؛ اما به نظر می رسد بالعکس، منشور غالبا حق ها و آزادی ها را، طولی و عرضی گسترش داده و این توسعه به افزایش عمق حقوق ایران می انجامد.

Keywords:

ایران , حقوق بشر , حقوق شهروندی , حقوق , قانون اساسی