تحلیل شخصیت از خود فرارونده کیخسرو بر اساس نظریه ویکتور فرانکل

لوگوس یک واژه یونانی است که به معنی اطلاق می شود. لوگوتراپی که مکتب سوم روان درمانی وین نیز خوانده شده بر معنی هستی انسان و جست وجو برای رسیدن به این معنی تاکید دارد. بنابر اصول لوگوتراپی، تلاش برای یافتن معنی در زندگی اساسی ترین نیروی محرکه هر فرد در دوران زندگی اوست. نیاز به معنا انسانی ترین انگیزش و حقیقتی انکار ناپذیر در زندگی انسان است و معناجویی حقیقتی است که ارضای صحیح آن، بشر را به معانی و ارزش های مشترکی چون اصل تحقق خویشتن و از خود فرارفتن ، رهنمون می شود. یافتن رشته های ظریف معنا در زندگی، به شکل یک انگاره استوار از مسیولیت، آزادی و اراده معطوف به معنا، هدف و موضوع مبارزه طلبی لوگوتراپی است که تعبیر فرانکل از تحلیل اگزیستانسیالیستی نوین است. در این جستار نگارندگان می کوشند شخصیت کیخسرو به عنوان فردی از خود فرارونده را بر مبنای اصل معنا گرایی ویکتور فرانکل بررسی کنند و از رهگذر این کنکاش در می یابند کهکیخسرو به عنوان شخصیتی از خودفرارونده چهارچوب کمال شخصیتی خود را بر پایه معناجویی بنیان نهاده است. شخصیتی که فراسوی مرزهای توجه به خود در تلاش برای حصول به سطح پیشرفته کمال و تحقق استعدادهای وجودی خویش، حداکثر استفاده را از ویژگی های ماهیتی خود چون آزادی، انتخاب، مسیولیت و معنویت می برد.

Keywords:

ویکتورفرانکل , معنادرمانی , شخصیت فرارونده , تحلیل شخصیت , کیخسرو