غلامرضا رحیمی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه جهرم
رحمان ذبیحی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام
سمیه عباس زاده - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام

یکی از ویژگی های شعر دوره مشروطه، بهره برداری شاعران از عناصر اسطوره ای است. شاعران با اشاره به نام و وقایع زندگی شاهان و پهلوانان ایران باستان، کوشیده اند مخاطبان خویش را به تحرک وادارند. هر چند شاعران برجسته عصر مشروطیت کمابیش به این امر توجه داشته اند، اما شیوه برخورد آنها با عناصر اسطوره ای یکسان نیست. در این میان، شاعرانی چون ادیب الممالک و بهار با برداشتی کلاسیک گونه و معتدل در معرفی اساطیر ایرانی و استفاده از آنها برای آگاهی مردم از شرایط نابسامان دوره مشروطه، کوشیده و شعرایی چون عارف قزوینی، نسیم شمال و میرزاده عشقی بنا بر اقتضای اجتماع دوران خود به صورت افراطی اساطیر را وسیله بیان مسایل وطنی و اوضاع آشفته عصر خویش قرار داده اند. برخی مضامین اسطوره ای در شعر این دوره صورت کلیشه ای دارد و پیوند معناداری با جریانات سیاسی اجتماعی عصر مشروطه ندارد.

دوره مشروطه, شعر مشروطه, اسطوره, وطن, اوضاع اجتماعی