اشکان خدابنده لو - گروه مهندسی عمران، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
رضا آقاجانی - عمران،فنی و مهندسی،آزاد ارومیه،تبریز،ایران

سازه دیاگرید المان های قطری است که همزمان نقش باربری بارهای افقی و قایم را بر عهده دارند. در سازه دایاگرید، بارهای وارده برخلاف اکثرسیستمهای متداول ساختمانهای بلند مرتبه که توسط مکانیسمهای برشی و خمشی انتقال مییابند، به دلیل پیکره­بندی مثلثی آنها و حذف ستونهای قایم از مکانیسم انتقال بار محوری برخوردار بوده و به عبارت دیگر عملکردی خرپایی دارند. سیستم دایاگرید برای کارایی و زیبایی معماری و سازه­ای گسترش داده شده است. سازه­های دیاگرید به­عنوان یک سیستم سازه­ای در ساختمان­های بلند از نظر عملکرد، بهبود یافته ی سیستم سازه­های قابی و لوله­ای می­باشد که با کاهش چشم­گیر لنگی برش، وزن سازه را به­شدت کاهش می­دهد. هدف از این تحقیق، بهینه­یابی سازه­های شبکه قطری برای کمینه­سازی وزن سازه، تعیین تعداد تقسیمات افقی و عمودی می­باشد. افزونه ی برنامه­نویسی گرافیکی گرس­هاپر بر روی نرم­افزار راینو، با پارامتریک کردن برنامه ی نوشته شده امکان بهینه­سازی الگوریتمیک را فراهم می­سازد. بهینه­یابی در برنامه ی نوشته شده توسط الگوریتم ژنتیک از طریق پلاگین گالاپاگوس بر اساس نتایج خروجی از موتور تحلیل سازه پلاگین کارامبا انجام می­شود. نتایج شبیه سازی حاکی از آنست که برای سازه ی شبکه قطری 40 طبقه با مساحت 900 مترمربع هر طبقه، بهینه ترین حالت با تعداد تقسیمات افقی و عمودی 8 و 26 و زاویه 64 با محور افقی، 21508 تن وزن کل سازه خواهد داشت.

ساختمان های بلند, دیاگرید, طراحی بهینه, الگوریتم ژنتیک, گالاپاگوس