احسان تیموری - دانشجوی کارشناسی ارشد/دانشکده مهندسی عمران دانشگاه سمنان
سید فرهاد موسوی - دانشگاه سمنان
حجت کرمی - دانشگاه سمنان
سعید فرزین - دانشگاه سمنان

از جمله موارد دخالت بشر در محیط زیست، تغییرات قابل توجه در نفوذ ناپذیر نمودن بخش­هایی از سطح زمین و به تبع آن تغییر در چرخه آب می­باشد. بتن متخلخل نوع خاصی از بتن با تخلخل بالاست که با محیط­زیست سازگار بوده و می­توان از آن به عنوان یکی از روش­های نفوذپذیر نمودن سطح زمین و کاهش حجم رواناب شهری استفاده نمود. در پژوهش آزمایشگاهی حاضر، به منظور بهبود عملکرد این نوع بتن، اثر اضافه کردن سبک دانه­های پوکه معدنی و پرلیت (با اندازه 6/0 تا 2/1 میلی­متر) و همچنین افزودن 10­% وزنی ریزدانه به نمونه­ها مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا، پارامترهای تاثیرگذار برای استفاده از بتن متخلخل در سیستم رواناب شهری نظیر مقاومت فشاری، ضریب نفوذپذیری و درصد تخلخل برای نمونه­ها اندازه­گیری شد. تحلیل نتایج آزمایشگاهی با استفاده از نرم­افزار SAS 9.4 در سطح اطمینان 95­% برای تمامی نمونه­ها انجام گردید. نتایج نشان داد که با افزودن ریزدانه به بتن متخلخل، مقاومت فشاری افزایش و ضریب نفوذپذیری و درصد تخلخل کاهش می­یابد. افزودن سبک دانه پوکه معدنی نیز باعث افزایش مقاومت بتن متخلخل و کاهش ضریب نفوذپذیری و درصد تخلخل گردید. اما سبک دانه پرلیت، به دلیل وزن مخصوص کم، علاوه بر کاهش ضریب نفوذپذیری و در صد تخلخل، منجر به کاهش مقاومت فشاری در نمونه­های بتن متخلخل نیز شد. به طور کلی، سبک دانه پوکه معدنی به دلیل داشتن وزن مخصوص بیشتر نسبت به پرلیت و همچنین داشتن فضای خالی بیشتر در ساختمان داخلی خود دارای عملکرد بهتری بود.

بتن متخلخل, پوکه معدنی, پرلیت, سیستم رواناب شهری