بررسی برخی اثرات استفاده از متاکایولین بعنوان پوزولان در بتن

امروزه در اکثر نقاط دنیا تحول عظیمی در تکنولوژی بتن برای دستیابی به بتن های با مقاومت بالا پدید آمده است. کاربرد متاکایولین در بتن برای دستیابی به بتن های با مقاومت بالا و با دوام، چند سال است که در صنعت بتن جا باز نموده است. ریزی نسبی بسیار زیاد و فعالیت پوزولانی قابل ملاحظه و ایجاد واکنش با هیدروکسید کلسیم موجود در سیمان، این ماده سبب کاهش تخلخل و نفوذپذیری و افزایش دوام و مقاومت در بتن ها شده است. در این تحقیق نقش متاکایولین و تاثیر آن بر خواص مکانیکی و پایایی بتن و رسیدن به درصد بهینه استفاده از متاکایولین جهت کسب مقاومت بالا و دوام مناسب مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق تست های آزمایشگاهی که شامل بررسی روانی، درصد جذب آب، وزن مخصوص بتن، تست مقاومت الکتریکی (که نشان دهنده ی میزان خوردگی و نفوذپذیریست) و تست مقاومت فشاری بر روی نمونه هایی با 0،10،15و20 درصد متاکایولین جایگزین سیمان در شرایط سنی 7 و 28 روزه بر روی نمونه 15 X 15 سانتیمتری ساخته شده صورت پذیرفته است. نتایج بدست آمده نشانگر آن بوده که افزودن 10 درصد متاکایولین جایگزین سیمان در آزمایش اسلامپ، 15 درصد متاکایولین جایگزین سیمان در آزمایش مقاومت فشاری و20 درصد متاکایولین جایگزین سیمان در آزمایش مقاومت الکتریکی بیشترین مقادیر و افزودن 15 درصد متاکایولین جایگزین سیمان در آزمایش وزن مخصوص بتن و 20 درصد متاکایولین جایگزین سیمان در آزمایش درصد جذب آب کمترین میزان را نسبت به دیگر طرح های ساخته شده از خود نشان داده اند.

Keywords:

پوزولان , متاکایولین , دوام , خواص مکانیکی , آزمایش های پایایی , درصد جذب آب , وزن مخصوص بتن