نقش فاصله مابین و کاربرد میراگر ویسکوالاستیک برای کاهش اثرضربه ای زلزله در ساختمان های بتنی کوتاه مجاور

     رشد چشمگیر ساختمان ها در اشکال و ارتفاع های مختلف در حوزه شهرنشینی و عدم توجه به وابستگی آن ها در مجاورت یکدیگر به هنگام بروز زلزله، مشکلات ناشی از اثرات نامطلوب بارهای لرزه ای را افزایش داده است. ساختمان های ساخته شده هر یک به تنهایی در برابر بارهای لرزه ای محاسبه و ساخته شده اند. اما عدم توجه به ضربات ساختمان های مجاور به یکدیگر در هنگام زلزله، کمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. این امر باعث می شود هر ساختمان به صورت واحد طراحی شده و در تعداد طبقات متنوع و ارتفاعات مختلف ساخته شوند. ضربات عنوان شده بر دو نوع سقف به سقف و سقف به ستون است که در این مقاله حالت اول بررسی شده است.تفاوت در سختی دو ساختمان باعث ایجاد نیروی نابرابری به سقف ساختمان ها می شود که موجبات تخریب ساختمان را به همراه دارد. برای مطالعه عددی از نرم افزارهای SAP و ANSYS استفاده شده است تا جابجایی جانبی و نیروی ضربه به صورت غیرخطی نشان داده شده و همچنین میزان ترک خوردگی در ضربه نشان داده شود.در این مطالعه و برای بررسی میزان نیروی ضربات ساختمان ها به یکدیگر و نحوه کاهش آن، از دو ساختمان بتن مسلح 2 و 3 طبقه استفاده شده است و نیروی ضربه بین آنها، مورد مطالعه قرار گرفته است. برای کاهش اثرات ضربه، نقش میزان فاصله مابین دو سازه مجاور و کاربرد میراگرویسکوالاستیک در مهاربندی آنها بررسی شده است. نتایج این تحلیل ها نشان می دهد که قرارگیری میراگر و افزایش فاصله دو سازه می تواند با کاهش تغییرمکان جانبی رو به رو بوده و اثرات ضربه ای را کاهش دهد. به طور مثال، فاصله 3 سانتی متری دو ساختمان مجاور، 7 ضربه را به همراه داشته است که افزایش این فاصله به 5/4 سانتی متر، تعداد این ضربات را به 2 ضربه کاهش می دهد. همچنین قرارگیری میراگر ویسکوالاستیک در طبقات ساختمان باعث کنترل جابجایی جانبی شده و ضربات ساختمان ها را به یک ضربه کاهش داده است.

Keywords:

ستون های دوجداره فولادی پر شده با بتن , روش عناصر محدود , بارگذاری چرخه ای , کمانش جداره فولاد