ابراهیم جوانمرد فرخانی - استادیار دانشگاه گنبد کاووس

این موضوع که جنینهای آزمایشگاهی از چه زمانی موجودی زنده تلقی می شوند و از بین بردن آنها ممنوع است، از موضوعات پراهمیتی است که فقهای اسلامی به آن توجه و دقت ویژه داشته اند. مسیله مشروعیت از بین بردن جنینهای آزمایشگاهی، مستلزم تعیین این مسیله است که جنین چه زمانی جایگاه انسانی را به دست می آورد. آرای فقهای مذاهب مختلف اهل سنت در این بحث بسیار مختلف و متشتت است. در این پژوهش بر آن هستیم تا با بهره گیری از قواعد اسلامی، در مقایسه ای تطبیقی، حرمت اتلاف جنینهای خارج از رحم را از نظر فقه مذاهب اسلامی مورد واکاوی و تحلیل قرار دهیم. روش تحقیق مقاله حاضر تحلیلی توصیفی است. اطلاعات تحقیق نیز به صورت کتابخانه ای جمع آوری شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بیشتر فقهای مالکی، برخی از حنفی ها، غزالی از فقهای برجسته شافعی، ابن جوزی از علمای حنبلی و بیشتر فقهای معاصر اهل سنت و مشهور فقهای امامیه، احترام به جنین را مشروط بر استقرار آن در رحم می دانند؛ ازاین رو از بین بردن جنینهای آزمایشگاهی را قبل از لانه گزینی در رحم مجاز می شمارند.

حیات, رحم, جنین, لقاح, آزمایشگاه