جواز جاسوسی برای نظام سیاسی در فقه شیعه
Publish place: Transcendent Policy، Vol: 6، Issue: 20
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 377
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMP-6-20_008
تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1398
Abstract:
جواز جاسوسی آثار فراوانی بر امنیت جامعه دارد و در نظام سیاسی اسلامی یکی از مباحث پردامنه و چالش برانگیزی است که در برخی محافل علمی مورد بحث و کنکاش قرار می گیرد، و هدف از آن حفظ نظام در برابر دشمنان و پاسداری از دستاوردهای آن است. در راستای فرایند اداره مطلوب جامعه و رفع مشکلات امنیتی حکومت از سوی حاکم اسلامی، جاسوسی به مثابه یک رکن در نظام سیاسی نگریسته می شود و همه ادله نقلی و عقلی که می تواند پشتوانه جواز آن قرار گیرد، کنکاش می شود. البته اصل اولی عقلی عدم جواز تجسس در امور شخصی دیگران است، ولی جاسوسی به دلیل رعایت مصالح نظام سیاسی جایز، و گاهی واجب تلقی شده است. در نوشته حاضر با تجزیه وتحلیل ادله و ارزیابی جاسوسی، ضوابط و گستره آن از منظر فقه شیعه روشن می شود.
Keywords:
Authors
سید علی اصغر علوی
فقه- علوم سیاسی- حوزه علمیه قم- استاد سطح عالی- پژوهشگر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی