مصطفی صادقی
محسن مهاجرنیا

بیش ترین برخورد اطلاعاتی و ضداطلاعاتی قابل استنباط از تاریخ و سیره ی ایمه ی معصومین(ع)، مربوط به دوره ی خلافت امیرالمومنین و امام حسن مجتبی(ع) است؛ متاسفانه چنین اقداماتی به صورت صریح و جدی برای دیگر ایمه ی معصومین(ع) ثبت و ضبط نشده است. ممکن است عدم اطلاع ما از این موضوع، به دلیل مخفی بودن فعالیت های آن بزرگ واران بوده باشد، اما شواهد و قراینی نیز در دست نیست که نشان دهد آن حضرات، برنامه ی مشخصی برای نفوذ در دستگاه خلافت داشته و با بهره مندی از یک تشکیلات منظم، از توطیه های دشمنان خود باخبر می شده اند. مقاله ی حاضر با بررسی روایات و گزارش هایی که به این دو موضوع در زندگی ایمه ی معصومین( ع) می پردازد، تلاش دارد سیره ی پیشوایان دینی را در کشف توطیه ها شناسایی کند.

سیره ی ایمه ی معصومین(ع), نفوذ, کشف توطیه