علی ارومیه ای - استاد گروه زمین شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه تربیت مدرس
مریم سورانه - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد بیوشیمی دانشگاه الزهرا تهران
محمدرضا نیکودل - دانشیار گروه زمین شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه تربیت مدرس

امروزه محیط زیست به عنوان یکی از مهمترین ارکان توسعه پایدار قلمداد شده و توسعه سایر بخش های اقتصادی واجتماعی در گرو پایداری و کارکرد صحیح آن معنا و مفهوم پیدا میکند. بدون توجه به مسیله محیط زیست، منابع طبیعیو انسانی دچار نقصان شده و پیامدهای ناگواری را بر کره خاکی و حتی جوامع انسانی خواهد گذاشت. امروزه 8/3 بیلیون تن پلاستیک های استفاده نشده تولید میشوند که 6/3 بیلیون تن آن به زباله تبدیل میشود. از این زباله ها حدود 9%بازیافت، 12 % سوزانده و باقی 79 % زباله های پلاستیکی در محل دفن زباله ها یا بطور مستقیم در طبیعت رها میشوند. ازسوی دیگر و عمدتا به دلیل عدم آگاهی لازم، هنوز راهکارهای جدید برای مهار این قبیل آلودگیها پیش بینی نشده استو در نتیجه معضلات ناشی از بروز این مسایل هر چه بیشتر خود نمایی می کنند، بنابراین ضروری است که تمهیداتیاندیشیده شود تا بتوان این پدیده خطرناک را کنترل نمود. استفاده از سنگ مصنوعی ساخته شده با مواد پلاستیکی درپیاده روها و سنگ فرش خیابانها توسط شهرداری ها علاوه بر استفاده مجدد و کارایی بهینه و کاهش حجم نخاله هایپلاستیکی میتواند به عنوان راهکار مهندسی مناسب در این خصوص مطرح شود.

سنگ مصنوعی، بازیافت، پلاستیک، ضایعات، مکانیسم های تجزیه، زیست محیط