خدیجه محمدخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
الهه زارعی - استادیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران

سازند دلیچای با لیتولوژی شیلی ع مارنی با میان لایه های آهکی به ضخامت 631 متر در برش درجزین در شمال شرق سمنانمورد بررسی قرار گرفت. این سازند در مرز زیرین خود به طور ناهمساز و با یک لایه کنگلومرایی بر روی سازند شمشکقرار می گیرد و در مرز بالایی خود به طور هم شیب و با گذر تدریجی توسط سنگ آهک های ستبر لایه سازند لار پوشیدهمیشود. جهت تعیین محیط دیرینه از فراوانی و تنوع داینوسیست ها، نسبت داینوسیست های پروکسیمیت به کوریت،مطالعات پالینوفاسیسی و فاکتورهای حفاظت از مواد ارگانیکی استفاده شد. بر مبنای آنالیز آماری و مطالعات انجام شدهچهار محیط بسیار نزدیک به ساحل (Proximal shelf)، محیط حدواسط (Shelf to basin transition)، شلف خارجی(Distal shelf) و basin را میتوان برای سازند دلیچای در نظر گرفت. بالا بودن درصد اسپور و حضور مواد آمرف شفاف بههمراه فراوانی از فرامینیفرهای بنتیک دارای پوسته پورسلانوز (خانواده میلیولیده) و حضور داینوسیست های شاخصی چونNannoceratopsis gracilis و Pareodinia ceratophora موید یک محیط کمعمق با شرایط احیایی (محیط لاگون) درقسمتهای ابتدایی از برش مورد مطالعه است که داده های رسوب شناسی این مطلب را تایید می کنند. به تدریج به سمتبالای برش مورد مطالعه افزایش تنوع و فراوانی داینوسیست ها بویژه فرم های کوریت به همراه کاهش نسبت اسپور و پولن وفیتوکلاست ها مشاهده می گردد. این شرایط به همراه ظهور فرامینیفرهای پلانکتون و افزایش تعداد آنها، فراونی رادیولرهاو دوکفه ای پلاژیک به سمت بالای برش نشانه پیشروی و نهشته شدن در یک محیط دریایی باز است.

محیط رسوبی، سازند دلیچای، پالینومورف ها، البرز مرکزی