بررسی مقدماتی سازوکار جایگیری توده گرانیتوییدی بجستان در پرتو روش (AMS)

توده گرانیتوییدی بجستان واقع در شرق شهر بجستان، با وسعت تقریبی حدود 60 کیلومتر مربع، درون سنگ های دگرگونی ناحیه ایژوراسیک و همچنین سنگ های آتشفشانی- رسوبی کرتاسه جایگرفته است. واحدهایسنگی سازنده توده گرانیتوییدی بجستان عبارتند از: دیوریت، گرانودیوریت، مونزوگرانیت، آپلیتی ها (مونزوگرانیتی، گرانودیوریتی و گرانیتی)، دایک های آندزیتی وگرانیتوییدهای پورفیروییدی دارای مگاکریست های ارتوکلاز. با توجه به مطالعات پتروگرافی ارتوکلاز، پلاژیوکلاز،کوارتز،هورنبلند، بیوتیت و تورمالین (کانی های اصلی)، مگنتیت، اسفن اولیه و زیرکن (کانی های فرعی)، اپیدوت، کلریت،کلسیت و اسفن-های ثانویه (کانی های ثانویه) این سنگها هستند. میانگین مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی (Km) برای واحدهای سنگی مختلف از 15 تا14774 میکرو اس آی (μSI) متغیر است. با توجه به مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی به دستآ مده، این توده گرانیتوییدی، از نوعگرانیتوییدهای فرومغناطیس می باشد. براساس بررسی پارامترهای مغناطیسی عمده خطواره ها و برگواره های مغناطیسی دارای شیب نسبتا کم هستند. در برخی نقاط شیب خطواره ها و برگواره های مغناطیسی نسبتا زیاد است و معمولا بر محل رخنمون سنگ های دیوریتی یا پهنه های تغذیه کننده منطبق هستند. بررسی الگوی کلی خطواره ها و برگواره های مغناطیسی معرف آن است که میتوان توده گرانیتوییدی بجستان را به چهار پهنه اصلی و یک پهنه مرزی تقسیم کرد. براساس پهنه بندی صورت گرفته توده گرانیتوییدی بجستان در واقع یک توده گرانیتوییدی است که از بهم پیوستن چند تزریق ماگمایی تقریبا همزمان حاصل شده است. فعالیتهای ماگمایی پس از جایگیری توده اصلی، به صورت جایگیری چند دایک آندزیتی و فعالیت های گرمابی، تجلی پیدا کرده است. در ضمن جایگیری این توده نفوذی با اسکارن زایی و کانه زایی گسترده آهن و باریت، همراه بوده است.

Keywords:

پذیرفتاری مغناطیسی , فرومغناطیس , سازوکار جایگیری , گرانیتویید , بجستان