زینب درویشی - دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه جندی شاپور، اهواز، ایران
محمود عفری - دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه جندی شاپور، اهواز، ایران

زمینه و هدف:شبیه سازی به عنوان یک روش تدریس عبارت است از فعالیت هایی که یک محیط واقعی و بالینی را تقلید می کند و برای نشان دادن فرایند ها، تصمیم گیری و تفکر انتقادی به وسیله روش هایی مانند ایفای نقش و استفاده از وسایلی مانند فیلم های آموزشی و مانکن ها طراحی شده است. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر شبیه سازی در آموزش کاراموزان اتاق عمل و اعمال جراحی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مروری با جستجو در سایت های علمی Google scholar ، magiran ، Sid ، PubMed و Iranmedex باکلیدواژه های آموزش کارآموزان، اتاق عمل، اعمال جراحی، شبیه سازی و معادل انگلیسی آن ها بدون محدودیت زمانی انجام شد. و 12 مقاله یافت شده که پس از حذف مقالات تکراری و غیرمرتبط با موضوع تعداد 10 مقاله مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد کارآموزانی که با استفاده از شبیه سازی محیط اتاق عمل و جراحی ها مورد آموزش قرار گرفتند مهارت بیشتر در سوچور کردن، رعایت نکات استریل، شناخت محیط اتاق عمل و اعمال جراحی و وسایل مورد نیاز آن داشتند. همچنین اعتمادبه نفس بالا و درصد خطای کمتری در هنگام انجام اعمال جراحی داشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود برای ارتقای کیفیت آموزش و پایین آوردن ضریب خطا، آموزش از طریق شبیه سازی به صورت وسیع تر در دانشگاه های علوم پزشکی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود با انجام تحقیقات وسیع تر برنامههای شبیه سازی دیگری ابداع و مورد ارزیابی قرار گیرد تا شاهد ارتقای کیفیت آموزش در عرصه اتاق عمل و کاهش ضریب خطا بین کارآموزان این عرصه باشیم.

آموزش کارآموزان، اتاق عمل، اعمال جراحی، شبیه سازی