بررسی ارتباط سابقه بستری بر شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی در بیماران تحت جراحی عمومی با بی حسی اسپاینال در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1397

زمینه و هدف:تهوع و استفراغ پس از عمل PONV مشکل شایع و تجربه ناخوشایندی برای بیماران تحت جراحی است که باعث تاخیر بهبودی و افزایش هزینه درمانی می شود. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین سابقه بستری با شدت تهوع و استفراغ پس از عمل بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی و همبستگی روی 70 بیمار مرد و زن تحت جراحی عمومی با بی حسی نخاعی مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند با نمونه گیری در دسترس انجام شد. از ابزاردیداری VAS برای بررسی شدت تهوع و استفراغ پس از عمل استفاده شد. ازآنجائیکه شدت تهوع و استفراغ یک یافته ذهنی بشمارمی رود و تنها توسط خود بیمار احساس می شود و معیار خود گزارشی، ابزار مناسبی برای اندازه گیری آن محسوب می شود بنابراین پس از عمل جراحی بیماران شدت استفراغ و تهوع خود را بر اساس ابزار دیداری VAS گذارش کردند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 و آزمون های t تست مستقل، کا یدو و همبستگی های اسپیرمن و پیرسون تحلیل شدند. میزان pکمتر از 0/ 05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها:34 نفر از بیماران دارای سابقه بستری و 36 نفر سابقه بستری قبلی نداشتند نتایج آماری نشان داد که شدت تهوع و استفراغ بین دو گروه دارای اختلاف آماری معنی داراست 001 / P=0 بنابراین میان افرادی که دارای سابقه بستری هستند و افرادی که سابقه بستری شدن ندارند، از نظر شدت تهوع و استفراغ ارتباط معنی داری وجود دارد. به این معنا که افرادی که دارای سابقه بستری هستند شدت تهوع و استفراغ کمتری نیز در بعد از عمل دارند.بحث و نتیجه گیری:بین سابقه بستری بیماران با شدت تهوع و استفراغ پس از عمل ارتباط معنی داری وجود دارد.

Keywords:

شدت تهوع , شدت استفراغ , بعد از عمل , جراحی