شیوع کمبود ویتامین D در افراد 18 تا 40 سال مراجعه کننده به آزمایشگاه شهر یاسوج

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 398

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED05_049

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

Abstract:

زمینه و هدف: ویتامین دی یک ویتامین محلول در چربی می باشد که هم به عنوان هورمون و هم به عنوان ویتامین شناخته می شود. این ویتامین موجب حفظ بازسازی طبیعی استخوان شده و کمبود آن در ایجاد سرطان و بیماری های متابولیکی نقش دارد. میزان طبیعی و ناکافی 25 هیدروکسی ویتامین دی در سرم به ترتیب حدود 20تا 80 نانوگرم بر میلی لیتر و بین 11 تا 20 نانوگرم بر میلی لیتر بوده و اگر این مقدار به زیر 10 نانو گرم بر میلی لیتر برسد، نشان دهنده نقص در ویتامین دی می باشد. از آنجا که اثرات طولانی مدت کمبود ویتامین دی سبب مشکلات جدی در سنین بالاتر خواهد شد لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سرمی ویتامین دی و کمبود این ویتامین در افراد جوان 18 تا 40 سال شهر یاسوج انجام گردید.مواد و روش کار : این مطالعه به صورت توصیفی –مقطعی و در پاییز و زمستان 95 بر روی 120 نفر از افراد مراجعه کننده به آزمایشگاه دکتر صالحی شهر یاسوج که واجد شرایط معیارهای ورود از جمله؛ نداشتن بیماری و عدم مصرف مکمل ویتامین دی بودند انجام شدند. داده ها با استفاده از جواب آزمایش ویتامین دی موجود در پرونده فرد در آزمایشگاه جمع آوری گردید. طبق کیت مورد استفاده میزان ویتامین دی (10-0 نانو گرم در میلی لیتر ) کمبود شدید، (30.1-100) کمبود خفیف یا سطح ناکافی ویتامین دی و (30-10.1) نرمال طبقه بندی شد. کلیه اطلاعات به دست آمده توسط spss 21 تجزیه و تحلیل و برای بررسی ارتباط میان متغیر ها و سطح ویتامین دی از آزمون آماری مجذور کای استفاده شد.نتایج: شیوع کمبود ویتامین دی به طور کلی در این مطالعه 46/7 %، در مردها 19.2 %و در زن ها 67/6 %بود . میانگین سنی کل افراد شرکت کننده ( 6.8± 28.96) به دست آمد. نتایج نشان داد در محدوده سنی 18-25 سال ، از نظر ویتامین دی 9.5 % افراد کمبود شدید ، 21.4% کمبود متوسط و 69 % نرمال بودند. در محدوده سنی 26-32 سال 16.7 % کمبود شدید، 22.2 % کمبود خفیف ، 61.1 % نرمال و در محدوده سنی 33-40 سال 16.9 % کمبود شدید ، 35.7 % کمبود خفیف و 47.6 % نرمال بودند همچنین میان گروه های سنی و ویتامین دی ارتباط معناداری وجود نداشت و کمبود ویتامین دی در همه سنین رایج گزارش گردید (376 = Pvalue ) اما میان جنسیت و ویتامین دی اختلاف معناداری وجود داشت و سطح ویتامین دی در زن ها کمتر از مردان بود (0.0001 = Pvalue). نتیجه گیری: این مطالعه شیوع کمبود ویتامین دی را در همه افراد مورد مطالعه، 40/9 % نشان داد که در زنان تقریبا سه برابر بیشتر از مردان بود و در همه گروه های سنی کمبود ویتامین دی به طور شایع وجود داشت لذا باید برنامه های اموزشی تدوین گردد تا با بالا بردن سطح آگاهی مردم از بروز و یا پیشرفت این نقص ویتامینی جلوگیری شود.

Authors

مریم شاهرودی

کارشناسی ارشد بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

طوبی همتی

کارشناسی علوم آزمایشگاهی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، شبکه بهداشت و درمان کمیته تحقیقات کهگیلویه

سترت رضتیی

۳. کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

لیلا سیاح زرین

دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی یاسوج