بررسی استرس بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 400

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED05_113

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

Abstract:

مقدمه:مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری التهابی سیستم عصبی است که موجب از بین رفتن غلاف میلین سلول های عصبی در مغز و طناب نخاعی میشود. از علائم این بیماری میتوان به تاری دید،اختلال در تعادل، ،خستگی، و ناامیدی اشاره کرد.فشار های روانی و اضطراب میتواند بر توجه و رفتار های اجتماعی فرد تاثیرگذار باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر استرس و اضطراب بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس می باشد.روش جستجو:پژوهش حاصل یک مطالعه ی مروری است که از طریق جستجو در IRANMEDEX،MAG IRAN ، IRANDOC،PubMed و همچنین موتور جستجوگر Google Scholar با استفاده از کلید واژه های، مولتیپل اسکلروزیس،استرس،فشار روانی،صورت گرفته است. در این پژوهش افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس در سنین 20_ 60 مورد مطالعه قرار گرفته اند.این مطالعه از 17 مقاله فارسی و 8 مقاله انگلیسی از سال 2003 تا 2016 ، استفاده شده است.یافته ها:با توجه به مطالعات صورت گرفته می توان بیان داشت که مبتلایان به بیماری مولتیپل اسکلروزیس تغییرات اجتماعی و روانی تنش زایی را متحمل میشوند، همچنین این افراد اعتماد به نفس لازم خود را از دست داده و موجب ناتوانی به برنامه ریزی برای آینده خود می باشند. استرس و فشارهای روانی می تواند عاملی در تشدید این بیماری باشند مطالعات نشان می دهد که بین جسم و سلامت روحی ارتباط معناداری وجود دارد،درنتیجه می توان به اثرگذار بودن آرامش و کاهش استرس و اضطراب برای مقابله با مشکلات جسمی و روانی از این بیماری سخت پی برد.بحث و نتیجه گیری:کاهش استرس در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس،موجب افزایش انرژی در این بیماران و محدودیت کمتر آن ها در انجام فعالیت جسمی و روانی می شود.همچنین آن را میتوان به عنوان عاملی تاثیرگذار بر کیفیت زندگی در این بیماران پی برد. در نتیجه پیشنهاد میگردد که با بیماران مبتلا به مولتیپل اسکروزیس به طور صمیمانه ای برخورد کرد و پرستاران مراقب از این بیماران میتوانند با دادن آرامش و اعتماد به نفس به این بیماران در کاهش پیشرفت این بیماری نقش داشته باشند.

Authors

مریم ارشدی

دانشجوی کارشناسی،عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده بهبهان،بهبهان،ایران