نقدی بر مطالعات آرایه شناسی صورت گرفته روی ماهیان آب های داخلی ایران در دو دهه اخیر

به موازات پیشرفت علم در دو دهه اخیر، علم آرایه شناسی ماهیان نیز با توسعه شگرفی همراه بوده است. با به کارگیری روشهای نوین مطالعات آرایهشناختی در ماهیان نظیر مطالعات مولکولی، نتایج جدید و درخور توجهی در ردهبندی ماهیان به دستآمد، که بعضا ناقض و در برخی مواقع تائید و تکمیل کننده نتایج به دست آمده پیشین بوده است. در یکی از نخستین مطالعات مدون صورت گرفته روی ماهیان آبهای داخلی ایران عبدلی (1378) تعداد ماهیان آبهای داخلی ایران حدود 140 گونه در نظر گرفته شد، در ادامه Esmaeili و همکاران (2010) در حدود 202 گونه، Jouladeh Roudbar و همکاران (2015) در حدود 257 گونه، عبدلی (1395 ) در حدود170 گونه، کیوانی و همکاران (1395) در حدود 163 گونه، Esmaeili و همکاران (2017) در حدود 288 گونه و Esmaeili و همکاران (2018) در حدود 297 گونه گزارش نمودند. همانطور که از نتایج مشخص است تعداد صحیح ماهیان آبهای داخلی ایران به طور شفاف مشخص نیست بهعنوانمثال در مقایسه بین مطالعه کیوانی و همکاران (1395) و Esmaeiliو همکاران (2017) علیرغم فاصله نزدیک دو مطالعه با یکدیگر در حدود 125 گونه اختلاف مشاهده میگردد که عدد بسیار بالا و بحث برانگیزی است. البته به طور بارز مشخص است که از سال 2000 تاکنون به طور رسمی در حدود 60 گونه با استفاده از روشهای ریخت شناسی و مولکولی توصیف، معرفی و حضور برخی از گونه های جدید در ایران برای اولین بار گزارش شده است. اما به نظر میرسد برخی از توصیف هاو اولین گزارشها توسط برخی پژوهشگران نادیده گرفته شده است. بنابراین در این مطالعه به بررسی دقیق هر یک از این مطالعات، نقاط ضعف و قوت هریک به صورت دقیق پرداخته خواهد شد تا مشخص گردد تعداد دقیق ماهیان آبهای داخلی ایران به چه میزان است.

Keywords:

ماهیان آبهای داخلی , آرایه شناسی , تنوع زیستی , ایران.