پیشگیری از جداشدگی جوش ایجاد شده از سطح فلز پایه در جوشکاری پودری تعمیری قالب های شکل دهی بزرگ چدنی

جوشکاری پودری بطور گسترده در تعمیر اجزای چدنی بکار برده می شود. در یک کاربرد خاص در مورد جوشکاری تعمیری قالب های شکل دهی بزرگ، بعد از یک بار جوشکاری بر روی قالب و قرار گرتفن در سرویس کاری به مدت طولانی، به هنگام جوشکاری بار دوم، جداشدگی جوش از زیرلایه در هنگام جوشکاری مشاهده شده است. بخاطر بزرگی قالب ها و ارزش بالای این قالب ها، تصمیم گرفته شد که این موضوع بطور علمی مورد بررسی قرار گیرد. با این حال، اطلاعات در دسترس توسط صنعت بر روی پارامترهای جوشکاری مورد استفاده بسیار محدود بود و نمونه ای از جداشدگی زیرلایه در دسترس نبود. در ابتدا دو تئوری مطرح بود: یکی در مورد ایجاد ترک در حین کار بوده و دیگری ایجاد ترک پس از جوشکاری است. بعد از شبیه سازی شرایط واقعی جوشکاری قالب های بزرگ بر روی نمونه های کوچک، جوشکاری انجام شد و منطقه متاثر از حرارت مورد مطالعه قرار گرفت. دو نوع پودر مختلف در دسترس، با استفاده از پارامترهای مختلف جوشکاری مورد استفاده قرار گرفت. در ابتدا تصور می شد که اگر یک جوش به ظاهر سالم ایجاد شود، بروز ترک بسیار نامحتمل خواهد بود. اما مطالعات بر روی تاثیرات همزمان کاربرد نوع خاص پودر و پیشگرم نشان داد که تحت شرایط خاصی یعنی سرعت بالای سرد شدن و پودر سخت، ترک های بسیار ریزی در منطقه متاثر از حرارت در جوش تعمیری چدن بوجود می آید. مشخص شد که ترک ها در ریزساختار مارتنزیتی بوجود آمد، در حالی که ساختار پرلیتی دارای ترک نبود. این ترک ها در زیرلایه جوشکاری بوجود آمده و بطور چشمی و یا روش های تشخیص ترک سطحی، قابل شناسایی نمی باشد. با کاهش سرعت سرد شدن، منطقه متاثر از حرارت عاری ازترک بوجود آمد و نمونه 4000 ضربه را بدون ایجاد شکست تحت پرس 50 تن هیدرولیکی تحمل نمود.

Keywords:

جوشکاری پودری , منطقه متاثر از حرارت , ترک , منطقه جوش