اثر عناصر آلیاژی مفتول پایه مس بر قابلیت لحیم پذیری سخت چدن خاکستری GG20

در تحقیق حاضر مفتول های لحیم پایه مس با مقادیر مختلف عناصر آلیاژی فسفر، منگنز، روی، نیکل و آلومینیوم از طریق تهیه مذاب در کوره و ریخته گری در قالب فلزی تولید شدند، سپس آزمون ها طی 3 مرحله انجام شد، در مرحله اول: تعیین نقطه ذوب مفتول ها، در مرحله دوم: تعیین قابلیت پخش شدگی مفتول های مختلف بر روی قطعات چدن خاکستری GG20 و مرحله سوم: بررسی خواص مکانیکی اتصال مفتول های منتخب، نتایج آزمون های مرحله اول مشخص نمودند که با کاهش مقادیر نیکل و منگنز و افزایش عناصر فسفر، روی و آلومینیوم نقطه ذوب مفتول ها کاهش می یابد. نتایج آزمون مرحله دوم نیز تعیین نمود که با افزایش فسفر در ترکیب مفتول میزان پخش شدگی افزایش می یابد، همچنین نتایج آزمون مرحله سوم مشخص نمودند که با افزایش فسفر تا 18% استحکام برشی اتصال افزایش می یابد.

Keywords:

چدن خاکستری , مفتول پایه مس , لحیم پذیری سخت