صائمه باباتبار - دانشجوی دکتری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه بیوتکنولوژی
سید مرتضی ضمیر - استادیار، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه بیوتکنولوژی
سید عباس شجاع الساداتی - استاد ، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه بیوتکنولوژی

از بین روش های مختلفی که برای حذف ترکیب های آلی از فاضلاب وجود دارد، تخریب زیستی به دلیل مزایایی از قبیل صرفه ی اقتصادی و انتخاب پذیری بالای ریزاندامگان ها برای حذف آلاینده ی هدف یک روش شناخته شده و مناسب است. برای حذف آلاینده های مقاوم ممکن است از روش سوخت وساز همراه استفاده شود. سوخت وساز همراه فرایندی است که در طی آن ریزاندامگان توانایی تخریب رشدمایه ی (سوبسترای) غیرحامی رشد که همان آلاینده ی مقاوم و هدف است را ندارد؛ حضور یک رشدمایه ی دیگر که به آن رشدمایه ی حامی رشد گفته می شود، می تواند به تخریب زیستی رشدمایه ی غیر حامی رشد کمک کند. در این پژوهش تخریب زیستی بیسفنول آ در محدوده ی 40-1 میلی گرم بر لیتر، با استفاده از باکتری رالستونیا یوتروفا بررسی شد. ریزاندامگان ها قادر به استفاده از بیسفنول آ به عنوان تنها منبع کربن و انرژی نبودند بنابراین از سوخت و ساز همراه در حضور فنول به عنوان رشدمایه ی حامی رشد بهره گرفته شد. در حضور غلظت اولیه 100 میلی گرم بر لیتر فنول در سامانه ریزاندامگان ها قادر به تخریب زیستی بیسفنول آ بودند و بیشترین میزان تخریب زیستی بیسفنول آ 37 % و در غلظت اولیه 20 میلی گرم بر لیتر بیسفنول آ به دست آمد.

بیسفنول آ ، فنول، رالستونیایوتروفا، سوخت و ساز همراه