بررسی تاثیر مایعات یونی بر جذب کربندی اکسید با استفاده از فناوری غشایی

مایعات یونی با ویژگی ھای منحصر به فردی ھمچون فراریت پایین و میزان حلالیت بالا به عنوان جاذبی موثر برای کربن دی اکسید شناخته می شوند. در این مقاله جذب کربن دی اکسید در تماس دھنده ھای غشایی، با استفاده از محلول آبی [Bmim][BF] به عنوان جاذب فیزیکی، شبیه سازی و مدل سازی شده است. معادلات حاکم بر سیستم با فرض عدم ترشوندگی غشاء و با اعمال نفوذ مولکولی در جھت محوری و شعاعی استخراج شده و نتایج حاصل، با نتایج آزمایشگاھی موجود مقایسه شده و تطابق خوبی مشاھده گردید. تاثیر افزودن مایع یونی و ھمچنین پارامترھای عملیاتی ھمچون دبی مایع و جاذب بر عملکرد جذب بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان می دھند که عملکرد جذب در محلول 50 درصد جرمی مایع یونی، 26 درصد و در محلول 25 درصد جرمی مایع یونی تقریبا 5 درصد نسبت به آب خالص بھبود یافته است. ھمچنین بازده حذف کربن-دی اکسید با افزایش دبی جاذب و کاھش دبی گاز افزایش یافته است. عملکرد بھتر محلول مایع یونی نسبت به آب خالص به علت بھبود حلالیت کربن دی اکسید در آن است.

Keywords:

مایع یونی , کربن دی اکسید , تماس دھنده غشایی , مدلسازی , Bmim