بررسی ساختار غشای پلی سولفون/پلی وینیل پیرولیدون با تغییر فرآیند جدایش فازی القاء شده با ضدحلال

تاثیر افزودنی و شرایط جدایش فازی به شکل بسیار محسوسی ساختار غشا را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مطالعه، از پلی سولفون به عنوان پلیمر پایه و پلی وینیل پیرولیدون (PVP) به عنوان افزودنی آبدوست در ساخت غشا استفاده شده است. همچنین از PVP در دو سطح 1 و 3 درصد وزنی در ساخت محلول پلیمری استفاده گردید. غشاها به دو روش مستقیم در آب بدون تاخیر زمانی (LIPS) و روش جدایش فازی القاء شده با بخار آب (VIPS) همراه با تاخیر زمانی 30 و 300 ثانیه ساخته شدند. نتایج حاکی از آن بوده که با افزودن 1درصد وزنی PVP ، حفرات بزرگتری در ساختار غشا ایجاد شده است. در حالیکه در 3 درصد وزنی PVP ساختار غشا به دلیل کند شدن جدایش فازی اسفنجی شده است. در ادامه به منظور ایجاد حفره زایی در سطح غشا، از تاخیر زمانی در فرآیند جدایش فازی استفاده شد و مشخص شد زمانیکه از 1درصد وزنی PVP در ساخت غشا استفاده شده، به دلیل کم بودن ویسکوزیته ساختار به سمت سلولی شدن می رود در صورتیکه در 3درصد وزنی PVP به دلیل افزایش ویسکوزیته ساختار متراکم تر شده و حفرات دارای به هم پیوستگی و ارتباط داخلی می باشند که با افزایش زمان تاخیر، این به هم پیوستگی و ارتباط بین حفرات محسوس تر شده است.

Keywords:

غشا , پلی سولفون , پلی وینیل پیرولیدون , جدایش فازی , VIPS , LIPS