سعید عباسی - پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشکده مهندسی نفت، مرکز مطالعات ازدیادبرداشت از مخازن
امیرحسین ظهوریان - پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشکده مهندسی نفت، مرکز مطالعات ازدیادبرداشت از مخازن
بهجت کاری پایهان - پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشکده مهندسی نفت، مرکز مطالعات ازدیادبرداشت از مخازن
محمد حشمتی - پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشکده مهندسی نفت، مرکز مطالعات ازدیادبرداشت از مخازن

تزریق آب به مخازن نفتی به عنوان یکی از کاربردی ترین روش های بالا نگهداشتن پتانسیل تولید از مخزن نقت و بالابردن ضریب بازیافت از مخازن به کار می رود. برای تجربه یک تزریق آب موفق نیاز به بررسی جنبه های مختلف آن از جمله بررسی سازگاری آب های تزریقی و آب سازندی به همراه توانایی تشکیل رسوب و آسیب سازندی است. در این تحقیق به دلیل وجود چند منبع تزریق و اولویت جمع آوری آب های سطحی، سازگاری منابع سطحی با یکدیگر و با آب سازندی مورد بررسی قرار گرفت. رهاسازی این منابع آب، به دلیل شوری بالا، فلزات سنگین همراهشان و مواد آلی و معدنی متفاوتی که در آنها است، خطرات زیست محیطی جبران ناپذیری دارد. آبهای سطحی میادین G و B در واقع آبهایی است که از فضای پشت لوله جداری چاه های میادین فوق به سطح زمین راه یافته است. از طرفی آب خروجی واحد نمک زدایی میدان B نیز یکی دیگر از منابعی است که نیاز به مدیریت آن وجود دارد. در اینجا علاوه بر تشکیل میزان رشد رسوبات و همچنین اثرات زمان ماند و اختلاط در میزان رسوبات ایجاد شده مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین رسوبات حاصل از نظر کمی و کیفی نیز به همراه تغییر شرایط ترمودینامیکی مورد بررسی قرار گرفتند.

تزریق آب، تشکیل رسوب، ناسازگاری، آسیب سازندی، دفع پساب