جداسازی کایرال های نانولوله کربنی تک دیواره به کمک سیستم های دوفازی آب پایه (پلی اتیلن گلیکول ― سدیم سیترات)

هدف از این پروژه بررسی توزیع پذیری کایرال های نانولوله های کربنی تک دیواره در سیستم دوفازی آبی پلیمر― نمک (پلی اتیلن گلیکول و سدیم سیترات) در حضور ماده فعال سطحی (سدیم دی اکسیکلات و سدیم دودسیل سولفات)، به منظور جداسازی آنها بر اساس قطر و کایرالیته است. از این رو در تحقیق حاضر از سیستم دوفازی آبی پلیمر_نمک به جای سیستم دوفازی آبی رایج پلیمر― پلیمر (پلی اتیلن گلیکول و دکستران) به دلیل ویسکوزیته پایین و هزینه کمتر نمک سدیم سیترات نسبت به دکستران استفاده شده است. همچنین اثر جداسازی چند مرحله ای بر روی فاز پایین اولیه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از طیف سنج مرئی― فرابنفش(uv_vis) نمونه ها نشان می دهد که با استفاده از این سیستم و در نسبت مشخصی از غلظت دو ماده فعال سطحی جداسازی گونه های تک کایرال (1و 9) و (8و 9) صورت می گیرد. بنابراین می توان نتیجه گرفت این سیستم برای جداسازی نانولوله های کربنی تک دیواره گزینه مناسبی می تواند باشد.

Keywords:

نانولوله کربنی تک دیواره , کایرالیته , سیستم دوفازی آبی , ماده فعال سطحی.