آسیب شناسی سیاست های مدیریت منابع آب، چالش های آبی و ارتباط آن با وحدت ملی

سرزمین ایران با قرارگیری در کمربند خشک جهان همواره در طول تاریخ از کم آبی رنج برده است. لیکن با شناسایی استعدادهای سرزمینی از جمله بهره گیری از مزیت تامین سرشاخه های منابع آبی در داخل کشور بر خلاف سایر کشورهای منطقه (عراق و سوریه)، حفر قنات، فرهنگ صرفه جویی و مصرف صحیح، استفاده متناسب مطابق با توان های محیطی و پتانسل های سرزمینی همواره مدیریت خردمندانه ای براستفاده از منابع آب داشته و توانسته است بر بخش عمده ای از مشکلات فایق آید.هدف از انجام این تحقیق آسیب شناسی مدیریت منابع آب و ارتباط آن با وحدت ملی و قومیت گرایی است. در این نوشتار با بررسی آمار و اطلاعات مربوط به منابع آبی در دهه های اخیر، سعی شده غفلت های بزرگ در زمینه مدیریت منابع آب که منجر به ایجاد بحران هایی در برخی مناطق کشور گردیده و بیم آن می رود تبدیل به بحران ملی شود و امنیت ملی را به مخاطره اندازد مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. یافته های این پژوهش نشان می دهد سیاست های جاری در حوزه آب و منابع آبی کشور نتوانسته وضعیت مطلوبی در عرصه ملی فراهم نماید و نتایج اعمال سیاست های گذشته بدلیل کم توجهی به اهمیت آب، تولید فرآورده های کشاورزی غیرضروری، تحقق شعار استقلال اقتصادی تمام عیار، سیاست اسکان بدون توجه بهپتانسیل های سرزمینی، گسترش بی رویه اراضی کشاورزی، انتقال آب بین حوزه ای، جابجایی منابع آب براساس تعلقات جغرافیایی، تمرکز صنایع آب بر در مناطق مرکزی و خشک، منجر به بروز مشکلات جدی گردیده و ادامه برخی از سیاست ها، بحران هایی را در آینده به همراه خواهد داشت و در نهایت با پیشنهاد راهکارهای جایگزین و بکارگیری روش های نوین، ضمن تامین نیازهای جامعه، منابع آبی محدود فعلی می تواند به عنوان وسیله وحدت ملی و ارتباط بین اقوام ایرانی عمل نماید.

Keywords:

مدیریت منابع آب , وحدت ملی , قومیت گرایی , امنیت ملی