جواد کرم خانی - دکترای جامعه شناسی توسعه اقتصادی
مرضیه راستاد بروجنی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز
مریم عباسی زاده - رییس اداره فناوری اطلاعات اداره کل بهزیستی استان البرز

مفهوم شهر نوآور مفهوم گسترده و جدیدی در راستای درک صحیح از سرمایه های غیرمتمرکز و جریان های اکولوژیکی شهری با استفاده از سرمایه ی فکری و دربرگیرنده ی جنبه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک شهر است، در دهه ی 1990 در سطح محلی و منطقه ای مطرح شد. شهرهای نوآور با برخورداری از دانش های نوین و فناوری های مدرن، منجر به ایجاد و توسعه بسترهای مشارکتی مردم و ظرفیت های محلی می گردد. همچنین مشارکت مردم واستفاده از دانش بومی آنها به بهبود کارایی شهر در سطح محلی و منطقه ای کمکمی کند و توجه به رویکردهای محلی و مشارکتی در زمینه توسعه شهرهای نوآور ضروری است. مشارکتبه عنوان عنصری حیاتی و یکی از راهکارهای نیل به شهر نوآور و توسعه پایدار شهری می باشد. مشارکت، فرآیند درگیر شدن کلیه گروه های مردمی در همه مراحل توسعه جهت ارتقای توانایی ها، ظرفیت ها و درنتیجه رشد و تعالی مادی و معنوی آنهاست. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی - تحلیلی و باهدف بررسی مفهوم شهر نوآور، نوآوری، نقش مشارکت شهروندان در پدید آیی شهر نوآور و تجارب شهرهای موفق نوآور و با استفاده از روش مطالعه اسنادی کتابخانه ای انجام گرفته است. نتیجه حاصل از پژوهش نشان می دهد که ایجاد و تقویت فضاها و عناصر محرک مشارکت در جوامع بالاخص جوامع کمتر توسعه یافته جهان، میتواند منجر به تسریع نوآوری در سطح شهرها و همچنین پیوستن شهر به عرصه جهانی و رقابت در عرصه بین المللی و جذب گروه های خلاق و زمینه ساز پیشرفت درزمینه های دانش و فناوری های گوناگون گردد.

نوآوری، شهر نوآور، مشارکت