محمدمهدی ناصری - عضوهیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان

مقاله حاضر حاصلیک پروژه تحقیقاتی چهارساله است که درمحدوده استان فارس در مورد پلهای خسارت دیده این استان طی سالهای اخیر انجام شده است . دراین تحقیق اکثر پلها وکالورت هائی که بین سالهای 1380 الی 1386درطی حوادث طبیعی مختلف ( سیل وزلزله ) دچار آسیب شده مورد بررسی قرارگرفته است . دربین سالهای 1383 تا 1386 برمبنای گزارشهای واصله به اداره کل راه وترابری استان ابنیه فنی خسارت دیده در هنگام وقوع سیل شناسائی وپس از انجام تحقیقات صحرائی ودفتری وکسب اطلاعات لازم در مورد مشخصات سازه ای پل ،شرائط هیدرولیکی آبراه وخصوصیات ژئوتکنیکی ساختگاه پل، علل رسیدن خسارتیا تخریب پلها مشخص شده است . درموردحوادث ق بل ازسال 1382 نیز با استفاده از مدارک فنی وگزارشهای معتبر درمورد سازه موردنظر ( درصورت وجود ) مشکلات موجود در پل حادثه دیده شناسائی شده است . درنتیجه جمعا 25 علت مختلف برای خسارات وارده شناسائی شد که می توان آنها رادرچهار گروه : علل سازه ای، علل هیدرولیکی، علل ژئوتکنیکی و اشکالات اجرائی تقسیم بندی کرد . با اینکه عمده پلها درجریان وقوع سیل دچار آسیب شده بودند ودرقضاوت اول مسائل هیدرولیکی مثل آبشستگی ونداشتن ظرفیت کافی پل درمقایسه با دبی سیلابی علت اصلی تخریب آن به نظر میرسد، اما این تحقیقات نشان دادکه علت واقعی ورسیدن صدمه به بسیاری از پلهای آسیب دیده مسائل دیگر است وسیل فقط موجب تشدید تنشهای وارده قبلی وتسریع در خرابی شده است . در نهایت نتیجه گرفته شده که ازاین 167 موردخرابی مطالعه شده 33 درصد مسائل هیدرولیکی، 22 درصد مشکلات سازه ای، 24 درصد مسائل مرب و ط به ساختگاه پل و 21 درصد اشکالات اجرائی باعث رسیده خسارت به سازه شده است .

تخریب پل، حوادث طبیعی، سیل