سنجش سطوح توسعه یافتگی و نابرابری های فضاهای ورزشی شهرستان های استان اصفهان با استفاده از مدل تاکسونومی

پژوهش درمورد توسعه متعادل مناطق از نظر فضاها و امکانات ورزشی، از این جهت اهمیت دارد که نابرابری های فضایی در بحثورزش، تاثیرات جبران ناپذیری بر میزان فعالیت های ورزشی افراد مناطق خواهد گذاشت. این پژوهش با به رگیری از روشتاکسونومی عددی، به سنجش توزیع فضایی شهرستان های استان اصفهان از نظر برخورداری از سطوح توسعه در زمینه مکان ها وفضاهای ورزشی با استفاده از 18 شاخص پرداخته است. هدف اصلی تحقیق یافتن میزان شکاف بین شهرستان ها از لحاظبرخورداری از امکانات و فضاهای ورزشی بود. جامعه آماری تحقیق را تمامی شهرستان های استان اصفهان را شامل می شد. یافتههای پژوهش نشان داد، طی سال های مذکور با وجود افزایش میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان، همگرایی نسبی بینامکانات و فضاهای ورزشی در استان اصفهان به وجود نیامده است. نتایج سطح بندی ها نشان می دهد که وضعیت سنجی شاخصهای مورد بررسی در زمینه توسعه مکان های ورزشی در شهرستان های استان اصفهان حکایت از نوعی شکاف نابرابری و عدمتعادل دارد؛ که در این راستا شهرستان اصفهان به دلیل داشتن مرکزیت سیاسی در استان؛ برتری خود را در شاخص های مختلفمورد بررسی حفظ کرده است.

Keywords:

توزیع فضایی , تحلیل تاکسونومی , مکان های ورزشی , توسعه یافتگی , استان اصفهان