محمد امیر مشهدی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
عبدالعلی اویسی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
راضیه به آبادی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

خسرو و شیرین دومین منظومه­ از خمسه­ی میرزامحمدصادق نامی اصفهانی (1204ق) است که به تقلید از خسرو و شیرین نظامی سروده شده است. این اثر ضمن داشتن موضوع و درون­مایه­ی مشترک و نیز وزن و قالب یکسان، موارد افتراق گوناگونی با نظیره­ی خود دارد. تعداد ابیات خسرو و شیرین نامی تقریبا 14 23 > اثر نظامی است و حذف بسیاری از حوادث و صحنه­ها، از گیرایی و کشش داستان کاسته است. نامی در روایت خود، در بسیاری از حوادث دست برده و تغییراتی داده، ترتیب آن­ها را عوض کرده و یا مواردی را حذف یا اضافه کرده است، چرا که مدعی خلق اثری هم­پایه­ی منظومه­ی نظامی بوده است. در این پژوهش که به روش کتابخانه­ای و بر مبنای توصیف و تحلیل انجام شده است، این موارد مورد بررسی قرار گرفته است. گر چه خلاقیت و توانایی نامی را در ایجاد این دگرگونی­ها، نمی­توان نادیده گرفت و ترکیبات زیبا و تصویرهای شعری او را که محققان را به تحقیق و بررسی آثارش ترغیب می­کند نباید از نظر دور داشت، اما باید اذعان کرد که نامی در روایت خسرو و شیرین، چندان موفق نبوده است.

ادب غنایی– شعر فارسی- خسرو و شیرین- نامی اصفهانی- نظامی گنجوی