ملاصدرا، فیلسوف ساقی نامه سرا
عنوان مقاله: ملاصدرا، فیلسوف ساقی نامه سرا
شناسه ملی مقاله: JR_JLLR-12-22_005
منتشر شده در شماره 22 دوره 12 فصل در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_JLLR-12-22_005
منتشر شده در شماره 22 دوره 12 فصل در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
فریده داودی مقدم
فرهاد درودگریان
خلاصه مقاله:
فریده داودی مقدم
فرهاد درودگریان
ساقی نامهها، یکی از انواع ادبی موثر در ادبیات فارسی است که گفته می شود شکل تحول یافتهی خمریات ادب عربی است و در سیر تحولی خود با صبغهای فلسفی، اخلاقی، عرفانی و انتقادی توسط شاعران ساقی نامه سرای فارسی عرضه شده است. این نوع ادبی از جهت ساختار و محتوا دارای ویژگیهایی است که کمابیش در اغلب آن ها تکرار می شود. از جملهی این خصوصیات اشتمال بر بنمایههای اصیل متون عرفانی و کاربرد واژگان اهل تصوف و ادبیات مغانه چون ساقی و می و جام و چنگ و مطرب و... میباشد. با تامل در اشعار ملاصدرا، فیلسوف و حکیم نامدار عصر صفوی، دریافته میشود که اشعار وی بسیاری از خصوصیات نوع ادبی ساقی نامه را دارا میباشد. وی علاوه بر کاربرد واژگان، موضوعات و بن مایه ها ی این نوع، به شرح و بیان ارزشمندترین آموزههای حکمی و عرفانی حکمت متعالیه، که خود موسس آن بوده است، میپردازد. این پژوهش به شیوهی تحلیل محتوا، به توصیف و تبیین اشعار صوفیانهی ملاصدرا از منظر خصوصیات کلی ساقی نامهها میپردازد و در پی پاسخ به این سوال است که آیا میتوان ملاصدرا را در شمار ساقی نامه سرایان ادب فارسی محسوب کرد
کلمات کلیدی: ساقی نامه, ملاصدرا, عرفان, می, مطرب
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/861026/