سید مسعود نصر آزادانی - استادیار، گروه خط و سازه های ریلی، دانشکده مهندسی راه آهن دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
میلاد اکبری ورمزیار - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی راه آهن ، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

تصمیم­گیری مرتبط با اختصاص منابع مالی به پروژه­های بازسازی، نوسازی،ساخت و یا بهسازی زیرساخت­های حمل و نقل مسئله ای کلیدی در تمام شبکه­های حمل و نقلی و خصوصا در کشورهای در حال توسعه است. این مسئله در کشورهایی که با مشکلات و بحران های اقتصادی و همچنین منابع محدود از یک سو و از سوی دیگر نیاز شدید به زیرساخت­های بهتر به عنوان شرط لازم توسعه اقتصادی روبرو هستند از اهمیت بیشتری برخوردار است. در طرح­های ریلی به دلیل حجم بالای سرمایه گذاری و اختصاص منابع مالی فراوان مسئله انتخاب بهینه­ترین گزینه توسعه و طراحی مسیر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. گزینه ای که علاوه بر معیارهای فنی و کمی­، معیارهای کیفی مورد نظر تصمیم گیر و کارفرما را برآورده کند. لذا برای حل مسائل این چنینی روشهای تصمیم گیری چند معیاره که با در نظر گرفتن معیارهای مختلف کمی و کیفی به اولویت بندی گزینه­های موجود می پردازند کاربردی و مفید هستند. در این مقاله سعی داریم ضمن بررسی الگوریتم­ها و روش­های اولویت­بندی و تصمیم گیری در پروژه­های حمل و نقلی و ریلی و مقایسه آنها، به انتخاب کاراترین روش در اولویت بندی طرح های ریلی با در نظر گرفتن شاخص­های کمی و کیفی پرداخته و سپس به ارزیابی گزینه­های طراحی مسیر راه آهن دورود- اندیمشک با استفاده از روش تحلیل شبکه­ای (ANP) بپردازیم.همچنین به بررسی اثرات و روابط درونی معیارها را با استفاده از تکنیک دیمتل پرداخته شود.    

راه آهن, اولویت بندی, فرایند تحلیل شبکه ای, DEMATEL, ANP