اثربخشی آموزش شناختی امید بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان

هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناختی امید بر میزان فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی بود. روش تحقیق در مطالعه حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه موردمطالعه شامل 5277 دانش آموز دختر پایه اول متوسطه شهر ارومیه بود. جهت انتخاب نمونه موردمطالعه، دو مدرسه با روش نمونه گیری کاملا تصادفی از میان مدارس متوسطه انتخاب شدند. ابتدا آزمون فرسودگی تحصیلی سالملا-آرو و ناآتانن (2005) برای 150 دانش آموز اجرا گردید. سپس 30 دانش آموز ی که بالاترین نمره را در آزمون به دست آورند به عنوان نمونه موردمطالعه انتخاب شدند و به طورکاملا تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در کلاسهای آموزش امید به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای شرکت کردند. گروه گواه در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. بعد از اتمام آموزش مجددا آزمون فرسودگی تحصیلی برای گروه های آزمایش و کنترل اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که فرسودگی تحصیلی دانش آموزان گروه آزمایش بعد از مداخله به طور معناداری کاهش یافت. با توجه به یافته های به دست آمده لازم است، برنامه هایی با محتوای آموزش شناختی امید برای پرورش و تربیت دانش آموزان تدوین شود.

Keywords:

امید , آموزش شناختی امید , فرسودگی تحصیلی