حسن تقی پورکران - رئیس گروه برنامه ملی شهاب وزارت آموزش وپرورش

هدف از انجام این تحقیق مفهوم شناسی و ارزیابی، نقد و بررسی سیاستگذاری در حوزه شناسایی و هدایت استعدادهای برتر از منظر اسناد بالادستی بود. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع تحلیلی بود. در این تحقیق از اطلاعات کتابخانهای در زمینه های سیاست گذاری، استعدادهای برتر و اسناد بالادستی مرتبط استفاده شد. نتایج نشان دادند یکی از مهمترین کاستیهای سیاستگذاری این است که همهجانبه بودن رشد استعدادها را در وجود آدمی مدنظر قرار نداده و رویکردی تکبعدینگری نسبت به این افراد اتخاذ کرده است. از آسیبهای جدی دیگر در سیاستهای شناسایی و هدایت استعدادهای برتر، نگاه یکسان به همه افراد است و اینکه این نظام شناسایی و هدایت استعدادها نتوانسته است روشهای متفاوت آموزشی را نسبت به افراد، متناسب با تواناییهای مختلف ایشان و متناسب با اقتضائات و تفاوتهای فردی هر یک از استعدادهای برتر اعمال کند. عدم یکپارچگی سیاستی و همچنین کلیگویی و پرهیز ازجزئی نگری و رویکرد عملگرایانه در این سیاستها مشهود بوده و اجرای سیاستهای صحیح نیز با کارشکنی، عدم همراهی، عدم هم افزایی و نبود رویکرد سیستمی از یکطرف و نبود دستورالعملهای صریح مرتبط با سیاستها از طرف دیگر روبرو است. درصورتیکه با اعمال سیاستهای صحیح و اجرای مطلوب آنها شناسایی و هدایت استعدادها نسبت به رویکردهای قبلی آن همهجان بهتر، عادلانه تر، واقع گرایانه تر و موثرتر اجرایی خواهد شد. به طورکلی میتوان به سیاستگذاری در این حوزه، با نگاه سطحی و فروکاهنده از این مفاهیم عمیق و با اهمیت و سیاستگذاری بر مبنای اقتضائات و نه بر اساس مدل سیاستگذاری استعدادهای برتر اشاره کرد.

سیاست گذاری، استعدادهای برتر، اسناد بالادستی