نقش آموزش لحن خوانی بر میزان درک مطلب دانش آموزان در درس فارسی

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش آموزش لحن خوانی بر میزان درک مطلب درس فارسی دانش آموزان چهارم ابتدایی بود. روش این پژوهش شبه تجربی از نوع پس آزمون باگروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان چهارم ابتدایی شهرستان بیرجند بودند. با روش نمونه گیری تصادفی برای این منظور دانش آموزان پایه چهارم دبستان هیئت امنایی حضرت علی اکبر (ع) که حدود 56 دانش آموز پسر بودند در نظر گرفته شدند. ابزار این پژوهش آزمون محقق ساخته ای بود که شامل ده سوال است که میزان درک مطلب شاگردان را می سنجد و روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. برای آموزش لحن خوانی گروه آزمایش در معرض ده جلسه تدریس درس فارسی مبتنی بر رویکرد لحن خوانی قرار گرفتند و در گروه گواه توسط همان مدرس شیوه عادی آموزش فارسی تدریس شد. بعدازاین تدریسها برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد و با بررسی میانگین، انحراف معیار و با آزمون تی وابسته داده ها مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین امتیازات شاگردان در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بیشتر است و به طورکلی در سطح معناداری 0/05 تفاوت معناداری در میانگینهای امتیازات مشاهده شد. بر این اساس پیشنهاد میشود که برای رفع مشکل لحن خوانی و درک مطلب درس فارسی از آموزش مبتنی بر نمایش، بازی و قصه گویی در حین تدریس برای دوره ابتدایی به ویژه در لحن خوانی و خواندن درس فارسی استفاده شود و آموزش لحن خوانی بر مبنای آموزش قصه گویی انجام شود.

Keywords:

لحن خوانی , درک مطلب , درس فارسی