شیرزاد پیک حرفه - استادیار گروه فلسفه دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)

این مقاله ناسازگاری فایده گرایی میل در فلسفه اخلاق با لیبرالیزم او در فلسفه سیاست ، تلاش های تن و دئورکین برای سازگاری آن ها و تمایز لئوب و درایور برای حل ناسازگاری آن دو را واکاوی می کند . این تمایز ، میان راه کار اجرایی و ملاک ارزیابی ، یا متافیزیک و معرفت شناسی عمل درست ، است . مقاله ، در گام پسین ، ناسازگاری جدیدی را میان فلسفه اخلاق و فلسفه سیاست میل نشان می دهد . میل ، از آنجا که خود در فلسفه اخلاق پیامدگرا است ، ظاهرا نمی تواند تمایز ناپیامدگرایانه انجام/اجازه آزار را بپذیرد . همین عدم پذیرش با اصل آزار او و تمایز اصلی اش در فلسفه سیاست ناسازگار است: تمایز میان کارهای مربوط به خود و مربوط به دیگران . این نقدها نشان می دهند سازگار کردن فایده گرایی میل با لیبرالیزم و فلسفه اخلاق او با فلسفه سیاست اش ، در چارچوب سه گانه کلاسیک (اخلاق فضیلت گرا، وظیفه گرا و فایده گرا) در اخلاق هنجاری ، دشوار است . از این رو ، من برای حل این مسئله ، آن سه گانه را با سه گانه مدرن (اخلاق حداقل گرا ، اعتدال گرا و حداکثرگرا) در اخلاق هنجاری ترکیب کردم . بدین ترتیب ، می توان میل را فایده گرایی منسجم دانست که آزادی را شرط ضروری شکوفایی فرد و بیشینه سازی خیر می داند و می کوشد ، با کاهش شمول فایده گرایی ، گونه ای چندلایه و اعتدال گرایانه از آن ارائه کند .

جی . اس . میل , فایده گرایی , لیبرالیزم , ناسازگاری , سی , ال . تن