حسن هوشیار - دانشگاه پیام نور مهاباد
بایزید شریفی - دانشگاه پیام نور اشنویه

توسعه پایدار شهری مقوله­ای با ابعاد گسترده و پیچیده است که در رشد و تکوین شهرها تاثیر گذار بوده است و ارتباط تنگاتنگی با آسیب­های اجتماعی، زیست محیطی، اقتصادی و معیشت شهری، امنیت، مشارکت، شکل بافت و مدیریت شهری دارد. توسعه پایدار شهری و اندازه­گیری کمی و نمایش فضایی آن موضوعی مهم در برنامه­ریزی شهری محسوب می­گردد. هدف پژوهش حاضر سطح­بندی فضایی و تحلیل میزان پایداری و ناپداری محلات شهر مرزی پیرانشهر به لحاظ 4 شاخص اقتصادی، اجتماعی، زیست_­ محیطی و نهادی_ کالبدی می­باشد. نوع تحقیق کاربردی_ توسعه­ای و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی، کتابخانه­ای و نیز برداشت­های میدانی و پیمایشی است. جامعه آماری کلیه محله­های شهر پیرانشهر می­باشد که از بین آنها تعداد 380 نفر به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شده­اند و داده­های جمع­آوری شده با استفاده از نرم­افزارهای SPSS و GIS تجزیه و تحلیل شده­اند. نتایج کلی تحقیق نشان می­دهند؛ به لحاظ شاخص­های توسعه پایدار، 3 محله (آزادی، بازارچه و زمین­های شهرداری) در وضیعیت پایدار و محله ­های (آزادگان، زرگتن و فرمانداری) در سطح نیمه پایدار و 9 محله (ساحلی، کمربندی، جاده سردشت، بازار سیگاران، کمربندی جدید، کهنه خانه، پاداش، فرهنگیان و شین­آباد) در وضعیت ناپایدار قرار دارند.

پایداری محلات, تحلیل عاملی, شاخص های توسعه پایدار, شهر پیرانشهر