سرچشمه های عرفانی در مثنوی مولوی با رویکرد تمثیلی
عنوان مقاله: سرچشمه های عرفانی در مثنوی مولوی با رویکرد تمثیلی
شناسه ملی مقاله: JR_PLLJ-10-38_006
منتشر شده در شماره 38 دوره 10 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_PLLJ-10-38_006
منتشر شده در شماره 38 دوره 10 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
ملک محمد فرخ زاد - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران
مراد منصوری - گروه زبان و ادبیات فارسی، ایران، دانشگاه آزاذ اسلامی، واحد ساوه
منیژه فلاحی - استادیار تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه.
خلاصه مقاله:
ملک محمد فرخ زاد - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران
مراد منصوری - گروه زبان و ادبیات فارسی، ایران، دانشگاه آزاذ اسلامی، واحد ساوه
منیژه فلاحی - استادیار تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه.
در عرفان اسلامی آثار بسیار کثیری وجود دارد که هریک با رویکردی گوناگون سعی در شناسایی و معرفی جهان هستی دارد و غالبا روش ها و ابزارهایی همانند: کنایه، نماد، مفاهیم مجازی و استعاری را برای نمایش جهان درونی عارف با الگو از دنیای پیرامونش به کار گرفته اند. این رویکرد در مثنوی ستون سترگ ادبیات عرفانی و تمثیلی، مشهود است. مولانا این ابزارها را در ساحت های تمام موضوعات خویش تعبیه نمود که می توان از این موضوعات به عنوان موضوعات پرکاربرد تمثیلی و عرفانی مولانا نام برد که از جمله مهمترین آن ها عبارتنداز: انسان کامل، معرفت خداوند و شناخت هستی است. مولوی با بهره بردن از تعالیم عمیق دینی و تجربیات مهم ترین عارفان پیش از خود و آمیختن آنها با تجربیات عرفانی و تکیه بر مصادیق تمثیلی ادبیات فارسی توانست جهان شناسی، انسان شناسی عرفانی و در مجموع معرفتی تام و بسیار متعالی را در آثار منثور و منظوم خویش به بشریت عرضه نماید. هدف اصلی این جستار بررسی سرچشمه های عرفانی در مثنوی مولوی با تکیه بر ابزارهای تمثیل در چارچوب موضوعات یادشده میباشد. این جستارها به روشی تحلیلی و اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای و با استناد به مقالات و آثار از پیش پرداخته شده، جمع آوری گردیده است.
کلمات کلیدی: سرچشمه های عرفانی, اشعار عارفانه, مصادیق تمثیل, مولوی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/862345/